Vanaf het eerste moment dat ik jou zag wist ik dat ik jou wilde!
Mijn hart ging tekeer.
We kennen de films allemaal.
We kennen de liedjes maar al te goed.
Dát willen we ervaren.
Iemand die kiest voor ons 
Dit moet wel liefde zijn.
Ja, zelfs als de liefde niet kan.
Ook als er aardse verbindingen zijn.
Deze herkenning is goddelijk! Op zielsniveau. Toch?!
Maar hebben we niet een verkeerd beeld over de liefde?
Is liefde die stress?
Want ja, die vlinders. Die onrust wat het eigenlijk is… Het aan de ander blijven denken. Is dat wat we echt willen?
Leven in angst dat het overgaat en hierdoor niet los willen laten.
Ondertussen denken dat het magisch is.
Leven in onrust totdat de ander jou geruststeld en voor jou kiest!
Waardoor je alles uit handen geeft. Inclusief jezelf.
Dat is liefde zoals we het leren.
Maar is het dat ook?
Of zou dat ook gewoon afhankelijkheid kunnen zijn?
Hunkeren naar liefde!
Ja maar het was toeval dat wij elkaar hebben ontmoet! Ik was niet op zoek!
Er zijn zoveel bijzonderheden. Dit moet mijn echte zielsliefde zijn!
Ja, we geloven erin omdat het zo mooi is. Te mooi om te geloven. Of…
Mooi hè hoe jij de mooiste levenslessen gespiegeld krijgt. Precies op het goede moment. Precies met de juiste persoon voor dat moment.
Heb je vaak niet iets geleerd?
Dwaal je maar wat rond op deze aarde?
Blijf je in dezelfde cirkel draaien?
Dan ontmoet je soms je heftigste les om het zo maar eens te zeggen.
Soms moet je zo diep gaan om eindelijk je ogen te openen.
Iedere verbinding is magisch.
Het is mooi, maar ook eindig.
Zolang wij blijven denken en blijven vasthouden dat iets voor altijd is. Dat je de ander niet mag verliezen. Dat dit hét is! Zolang blijf je jouw lessen krijgen.
Ja, tot op zielsniveau. Maar het is jouw eigen ziel!
Het gaat niet om de ander.
We hebben vaak zoveel begrip en respect voor de ander, maar zijn zelf de weg kwijt.
Daarom houden we vast aan de ander.
De ander is zo’n mooi mens 
Wat nou als dat geen liefde is?
Wat nou als die ander er is om jou te laten ervaren dat je bijna stikt als je los moet laten, maar daarna ook te ervaren dat daarachter zoveel meer lucht is?
Wat nou als we mogen gaan zien, voelen en ervaren dat dit hele spel een illusie is?
Thuiskomen doe je in jezelf.
De ander nodig je uit!
Wat nou als je eerst de rust in jezelf vindt en dan iemand tegenkomt die met jou meeloopt in alle rust.
Zonder de angst.
Zonder de hoop.
Zonder de vrees.
Wat nou als liefde zoveel meer is, maar wij het gewoon niet zien?
MooiMens 