Liefde laten zijn

Wie wilt mij vasthouden?
Gewoon liggen
Liefhebben
Zonder verwachtingen
Zonder bedoelingen

Ik kan alles alleen
maar waarom zou dat moeten?

Waarom mag je alleen omhelzen als je single bent?
Waarom zou je alleen met elkaar mogen praten als de ander geen partner heeft?

Dag mijn liefste

Dag mijn liefste

Ik dacht dat jij dat was

En later in mijn leven, jij

 

Dag mijn liefste

Wat heb ik jou lief gehad

Maar liefde ebte weg

 

Wedergeboorte

Ik dwaal in een wereld die nooit echt heeft gepast
Iedere keer als ik dacht… Ja, dit voelt goed… was het “ik” die veranderde.
De wereld is niet een op maat gemaakte jas.

Was het de wereld die mij niet begreep, of begreep ik niet wat de wereld was?

Ik liep over wegen
Ik doorkruiste velden
Ik bouwde bruggen
Ik trotseerde woeste rivieren

Maar overal waar ik kwam was er geen thuis.

Was het liefde?

Ik heb nooit geweten wat liefde is.

Ik hield van aandacht.

Ik vond het heerlijk om geliefd te worden.

Ik raakte verslaafd aan het uitdagen.

Maar het was nooit echte liefde.

Ik wilde nooit meer uit elkaar gaan.

Ik wilde samen één zijn.

Ik snakte naar de aanraking.

Ik huiverde bij een intense liefdesverklaring.

Maar het was nooit echte liefde.

Ze waren lief.

Ze gaven aandacht.

Ze zeiden mooie woorden.

Ze hadden mij nodig.

En ik, ik liet ze binnen.

Er was geen delen.

Er was enkel geven.

Geven in ruil voor krijgen.

Onbewust.

Sluimerend door de liefde heen.