Met heel mijn hart heb ik je lief.
Ik heb je niet minder lief omdat jij niet `kiest` voor mij.
Ik heb je niet minder lief omdat je blijft lopen waar je loopt.
Ik heb je ook niet minder lief omdat je blijft doen wat je doet.
Ik sluit mij niet af voor mijn gevoel. Ik sta open.
Moet ik mijn liefde verzwijgen omdat jij hier misschien jouw kracht uit haalt?
Streelt mijn liefde juist jouw ego net genoeg om te blijven waar je bent?
Als ik mijn liefde deel, vindt je mij dan zwak?
Vraag je je af waar ik mee bezig ben?
Moet ik doorgaan volgens jou, net zoals jij door blijft gaan?
Of denk ik nu alleen maar dat je dit allemaal denkt? Ik kan het gokken wat je voelt en ervaart. Het delen is voorbij. Begrijpen wat dit is, is er nooit geweest.
Besef wel dat mijn leven niet stil staat. Mijn leven is niet vaak rustig. Ik heb je lief, maar dat betekent niet dat ik niet nog veel meer liefde kan voelen. Juist voor degene die zo belangrijk is… IK
Kom ik te dichtbij als ik mijn liefde deel? Stoot je mij dan juist af?
Ben ik juist weer die lekkere shot van liefde en kan je door mij weer door met al jouw moeilijke gevoelens?
Ben ik jouw verslaving en wil ik dat je blijft verlangen naar mij? Of is het juist mijn verlangen dat zich laat zien?
Wat het ook is… Ik heb je lief en dat deel ik met deze woorden.
Niet om jouw te vangen en zeker niet om gevangen te worden.
Ik heb je gewoon lief, net zoveel als ik mezelf lief heb.
Iris ❤
