Nieuwe Tijd

De vraag is of jij je wel thuis voelt in deze wereld?
Die vraag had ik mezelf nooit echt gesteld. Ik ben hier nu eenmaal en ik weet mij best te redden. Echter op dat moment ging ik in een fractie van een seconde door mijn leven heen scannen en ik kwam op een heel diep gevoel uit. Nee, als ik echt diep voelde, voelde ik mij zelfs niet welkom in deze wereld.

Ik wist het ergens wel want ik voelde niet voor niks mijn rebelse verzet tegen alle systemen die er zijn, maar ik keek er alleen nooit naar.

Mijn zoontje was mijn spiegel. Hij worstelt al jaren met zich zichzelf. Hij kan niet aarden. Maar hoe kon hij ook als zijn moeder ergens anders “zweefde”.

Nee, ik zweefde niet bewust. Ik weet gewoon dat het zoveel mooier kan. In deze wereld ben ik eigenlijk uit mijn gevoel gestapt en er kwamen ook altijd situaties in mijn leven die bevestigde dat het veel fijner “ergens anders” was.

Totdat ik iemand ontmoette waarbij ik rust ervoer. Ik durfde weer te lopen. Hier, op deze aarde. Ik liep naast hem en ik voelde mij weer een klein meisje. Speels, onbezorgd. Als een klein kind liep ik over de stoeprand. Voet achter voet en ik maakte er een spelletje van om in balans te blijven. Om niet te vallen. Wat kinderen dus ook doen. Ik kwam thuis in mezelf.

Maar als snel kwam mijn leven in een stroomversnelling en ging ik weer zweven. Weg van hier.

En weer kwam ik een mooie ziel tegen die mij liet genieten van dit leven. Hij liet mij verlangen naar alles wat er is. Maar ook daar ervoer ik weer dat niet hier in deze wereld wilde zijn, want hier mocht het niet bestaan. Dus eigenlijk bleef ik maar weer zweven, daar waar we wel samen waren, want het aardse gemis was te pijnlijk.

We verlangen allemaal naar dat “thuiskomen”. En zeker als je voelt dat deze wereld niet jouw wereld is, dan is het heel lastig om “hier te blijven”. Maar het is juist heel belangrijk om te gronden. Te aarden en te zijn. In HEEL jouw wezen. Anders ervaar je iedere dag (onbewust) een strijd.

Kom thuis in jezelf. Je bent hier niet voor niks. Stap uit het gemis en verlang wat je verlangt. Zo zal je het verlangen aantrekken, want verlangen is iets moois. Iets groots. Het is de roep naar “thuis” en thuis ben je overal waar jij bent. Jij, in heel jouw wezen.

Ik ga nu een onderwerp aankaarten wat voor mij heel persoonlijk is. Juist hierdoor kan ik het op alle manieren voelen. Door je mee te nemen in mijn woorden, hoop ik dat je voelt wat ik hiermee bedoel.

Velen kunnen niet naakt zijn. Man of vrouw. Er is een schaamte over het lichaam of we willen ons lichaam “beschermen”. Daardoor is er altijd iets dat ervoor zorgt dat je jezelf bedekt.

Zonder kleren zijn geeft ook vaak echt het gevoel van naakt zijn. Letterlijk. En deze naaktheid is ook een vorm van kwetsbaarheid. Kwetsbaar zijn is ook heel eng. Je kan het niet fijn vinden wat anderen over jouw lichaam zeggen of je kan angst hebben voor wat er met jouw lichaam kan gebeuren.

Ook durven we vaak niet alleen lichamelijk niet naakt te zijn, maar ook op emotioneel vlak. Als we onze diepste geheimen of verlangens vertellen, dan kunnen ze jou daarmee kwetsen. Toch? We kunnen ons hart weer breken. We kunnen die pijn weer ervaren. Dus we doen van alles om onszelf niet naakt te laten zien. Tot op een bepaalde hoogte laat jij je zien. Om jezelf te beschermen heb je laagjes gecreëert. Je doet bepaalde dingen, je hebt bepaalde patronen om maar niet gekwetst te worden.

Een vrouw is lichamelijk ook erg kwetsbaar als ze letterlijk naakt is. Een vrouw heeft een vagina waar een man kan binnenkomen. Als een vrouw naakt is, is het meestal uit vrije wil. Ze vindt het dan goed dat een man haar lichaam binnenkomt. Maar soms gebeurd dit tegen de wil in van de vrouw. We noemen dit verkrachting.

Maar nu ga ik dieper op dit stuk in. Want ook al vindt de vrouw het vaak goed dat de man binnendringt, toch kan de vrouw hier met zichzelf een strijd aan het leveren zijn. Eigenlijk laat ze zich bewust “verkrachten”.

Het is dus niet vanzelfsprekend dat een als een vrouw jou binnen laat komen, dat ze hier helemaal achter staat. Een vrouw zegt niet altijd “nee” of “stop”, maar ze kan dit wel van binnen voelen. Soms laat ze het bewust gebeuren dat een man binnendringt.
Een vrouw kan het goed vinden dat de man bij haar binnenkomt, maar met een innerlijke onrust en een innerlijke strijd. Maar waarom dan? En waarschijnlijk heb jij dit nooit zo ervaren bij een vrouw.

Maar een vrouw staat niet altijd in contact met haar gevoel. Ze kan daardoor lichamelijk niet genieten.

Soms kan ze het goedvinden dat een man binnenkomt omdat het nu eenmaal zo hoort. Ze heeft een relatie met de man in kwestie maar raakt niet altijd opgewonden. Toch stemt ze toe omdat ze vindt dat de man er recht op heeft.

Soms kan ze het doen om er maar voor een tijdje vanaf te zijn. Dat klinkt bitter en best wel crue, maar het is niet persoonlijk hoor man! Het hoeft eigenlijk niet voor haar, maar ze wilt er ook graag voor jou zijn. Deze vrouwen zullen ook vaak de vrouwen zijn die de man laten genieten. Dus het is heel dubbel. Ze zijn goed in orale seks en vaak willen ze de man snel laten klaarkomen. Eigenlijk uit eigenbelang, want het hoeft niet al te lang te duren.

Dit betekent niet dat de vrouw er niet van geniet. Dat ligt er een beetje aan. Als ze eenmaal bezig is, kan ze er best redelijk van genieten.

En nee, de man in kwestie kan de innerlijke strijd van de vrouw niet opmerken. De vrouw wilt de man niet minder laten voelen. Juist omdat de vrouw er best wel van geniet, en de man laat genieten, kan de man helemaal opgaan in het spel. De vrouw kan zelfs gewoon klaarkomen, wat voor vele mannen het teken is dat zij het ook lekker vindt. Hij denkt dat hij goed bezig is. Hij denkt daarnaast ook aan zijn eigen heerlijke orgasme.

Dus nee mannen, leg de schuld niet bij jezelf. Een vrouw kan vaak niet kwetsbaar zijn. Een vrouw is niet altijd naakt als ze zonder kleren is. En dat ligt niet aan jou lieve man. De vrouw is namelijk voor jou misbruikt geworden. Ze is echt verkracht geworden, en daardoor verkracht ze nu als het ware zichzelf keer op keer. Ze is afgesneden geworden van haar gevoel. Ze heeft als overtuiging dat ze er alleen maar toe doet als ze haar lichaam laat gebruiken. Want dat is wat mannen willen volgens haar. De blokkade met haar eigen gevoel, zorgt ook voor de blokkade met haar lichaam. Het staat niet meer in contact met elkaar.

De vrouw is tijden die verkrachting vaak letterlijk uit haar lichaam getreden. “Ze doen maar met mijn lichaam wat ze willen, maar ik ben er niet”.

Het voorval wordt daardoor gelijk geblocked. Opstaan en doorgaan. Kleerscheuren worden bedekt. Het is nu eenmaal gebeurd en het komt in het archief van herinneringen. De herinneringen die er niet mogen zijn. Dus de la gaat dicht. Een groot slot wordt erop gehangen. Nooit gebeurd. Niet meer aan denken. Maar het wordt meegenomen in de rest van alle seksuele ervaringen.

En nu wordt de mensheid al een hele tijd blootgesteld aan “verkrachting”.

Een vrouw die wel een man laat binnenkomen, maar dit niet doet vanuit een volmondige “ja”, laat het ook vaak gebeuren om er maar vanaf te zijn. De vrouw staat niet meer in contact met zichzelf en zo is het met de mensen ook die nu iets doen of hebben gedaan om maar iets te mogen. Het contact was al weg. Er wordt gedaan omdat het zo hoort. Het word verteld, dus het zal wel waar zijn. En ze willen niet te lang stilstaan, ze willen dat shotje van geluk ervaren.

En ja, ze gaan daarna vrolijk verder net alsof er niks gebeurd is. Net zoals de vrouw die het goedpraat tegen zichzelf. Niks aan de hand. Maar ondertussen wordt de afstand met zichzelf groter en groter. Het gevoel is uitgeschakeld.

En toch zijn er nu nog heel veel bewuste mensen die naakt en kwetsbaar zijn. Maar één ding is zeker, ze laten zich niet “verkrachten”. Ze staan zo dicht bij zichzelf dat ze hun lichaam niet laten misbruiken. Ze hoeven niks in hun lichaam (of dat nu een staaf of een prik is) en ze hoeven hun “zijn” niet te laten scannen met een kode.

En deze mensen zijn kwetsbaar, maar tevens ook heel krachtig. Ze zijn niet afgesloten van hun zelf. En deze mensen voelen iets heel krachtigs. Namelijk hun innerlijke stem.

En ja, je kan net zoals die vrouw op vele vormen jezelf laten verkrachten.
Je kan dat mondkapje weer gaan dragen.
Je kan je laten testen om naar dat ene festival te gaan.
De vraag is dan alleen of je dan bij jezelf blijft.

Ga jij iets doen wat tegen jouw “natuur” ingaat?
Ga jij iets doen om te bewijzen dat je “er mag zijn”?
Wil je zo erg gewaardeerd worden?

Ik heb geleerd dat je verkracht kan worden, en daardoor juist veel krachtiger kan worden. Jaren had ik het weggestopt tot het moment dat ik begreep dat ik ergens van mijn gevoel ben weggelopen. En het begon al lang daarvoor. Daardoor is ook gebeurd wat er is gebeurd. Maar toen ik mij van dit alles bewust werd, kwam alles aan het rollen. Puzzelstukjes vielen op hun plaats.

We hoeven geen slachtoffer te worden van mensen die ons lichaam willen binnendringen. Niet als je je bewust bent van je eigen zijn.

Nobody said it was easy.
Het is een harde weg, maar voel die kracht eens als je naakt en kwetsbaar durft te zijn!

Om te voelen, zal je moeten leven.
Om te leven, zal je moeten liefhebben.
Om lief te hebben, zal je alles moeten riskeren.
Zonder bescherming. Zonder achterdeurtje.