Wedergeboorte

Ik dwaal in een wereld die nooit echt heeft gepast
Iedere keer als ik dacht… Ja, dit voelt goed… was het “ik” die veranderde.
De wereld is niet een op maat gemaakte jas.

Was het de wereld die mij niet begreep, of begreep ik niet wat de wereld was?

Ik liep over wegen
Ik doorkruiste velden
Ik bouwde bruggen
Ik trotseerde woeste rivieren

Maar overal waar ik kwam was er geen thuis.

Werkelijke film

We zijn spelers in een film, maar tevens zijn wij ook toeschouwer. We zijn toeschouwer, maar moeten ook de rol spelen die ons is opgelegd. En daar ontstaat bij mij de kortsluiting. Dan begint het beeld te knipperen en moet ik een mep op de TV verkopen. Als ik dan kijk dan zie ik dat ik niet meer in die film speel, maar ik zie nog wel heel veel mensen naar dat beeldscherm kijken. Ze zitten aan het beeld gekluisterd. Er is geen speld tussen te krijgen.

Ik lees een bericht.

Ze is niet geslaagd.

 

Deze moeder die het deelde, deelde het met trots. De dochter had meer dan haar best gedaan, dus ze was al geslaagd.

Alleen niet voor deze maatschappij.

 

En ik begin te huilen.

Er komt zo’n intens verdriet omhoog. Wat is dit nu?

Waar komt dit gevoel vandaan?

 

En weer voelt onze maatschappij zo onvriendelijk. Zo doods. Zo “regelachtig”.
We zijn geslaagd als we aan bepaalde voorwaarden voldoen, maar we krijgen nooit een diploma gewoon om wie we zijn.

 

We worden zelfs bekritiseerd, weggezet, uitgelachen, aan de kant gezet als we onszelf zijn.

Dan zijn we “te veel”, niet normaal of anders.

 

Hierdoor weten velen niet wie ze echt zijn, of laten zichzelf niet zien zoals ze zijn.

Iedereen kan iemand worden.

 

Maar niet velen kunnen zichzelf zijn.

Laten we daar nu eens verandering in gaan brengen.

 

Ook zonder papiertje kan je doen wat je leuk vindt.

We hechten zoveel waarde aan papier met woorden erop.

Een diploma

Een huwelijksakte

Een koopcontract

Geld

 

Maar dat is niet wie je bent of wat je hebt.

“Anders” zijn (in deze tijd)

Hooggevoelige mensen hebben vaak niet geweten dat ze hooggevoelig waren. Je kan je altijd anders hebben gevoeld, maar nooit geweten waarom. Je kan altijd emoties hebben opgepikt van anderen, maar nooit geweten dat dit jouw hooggevoeligheid was.

En net als ieder mens, wilde jij niet anders zijn. Je paste je aan. De ene trok zich misschien wel terug. De ander ging zich stoer voordoen.Waarschijnlijk heb je nooit echt veel vrienden gehad of juist wel, maar was dat wel vaak eigenlijk teveel.

Je hebt leren te leven vanuit je hoofd. Je hebt jezelf afgesloten voor je eigen gevoelens. Die mochten er immers niet zijn. Dan kon je de hele situatie niet meer aan.