Afgelopen week deelde ik een foto van een kat die heel “boos” kijkt. Het ging erom dat we vaak zien dat er bij de ander iets speelt, en als we er dan naar vragen dat we als antwoord krijgen dat er niks aan de hand is.
En ja… het zijn dan de vrouwen die “boos” blijven, en de mannen trekken zich dan terug. Mannen kunnen wel blijven vragen, maar als er geen antwoord komt, dan is het op een gegeven moment ook goed geweest. De man gaat naar zijn grot waar hij zich fijn voelt. “Geen gedoe” van de vrouw, die mag het zich dan even zelf opsoppen.
En ja, vrouwen zijn goed in dit soort “spelletjes”. Het is een soort van manipuleren. Ze denken ook vaak dat de man het maar moet weten wat er is, want hij is de “aanrichter”. Wat vrouwen dan vaak doen is seksof communicatie als machtsspel inzetten. Dus onthouden van de seks en communicatie. Vrouwen willen eerst dat de man hun emotionele stuk begrijpt en er iets mee doet, voor ze zich weer (seksueel) kunnen openstellen. Een vrouw heeft veel meer genegenheid nodig dan een man.
Je ziet hier al gelijk de twee grote verschillen tussen man en vrouw. Een man denkt genegenheid te geven door de vrouw seksueel te bevredigen (hij weet vaak niet beter, dus ook niet op welke andere manier hij dit kan doen), en de vrouw wilt eerst gezien en gehoord worden, voor ze zich seksueel weer kan openstellen.
En daar stopt het met stromen. Daar ebt de liefde dus al langzaam weg. Natuurlijk gaat dit heel geleidelijk. In het begin is er genoeg liefde, dus een beetje minder kan geen kwaad. Toch merk je in veel relaties dat na zoveel jaren de liefde een beetje over is. Het is leuk, het is vertrouwd, het is op alle andere gebieden heel gezellig, maar de echter verbinding is langzaam doodgebloed.
De vrouw voelt zich afgewezen omdat de man haar niet begrijpt.
De man voelt zich afgewezen omdat de vrouw weer zwijgt of geen seks wilt.
Man en vrouw voelen zich niet begrepen.
Hoe kan je ervoor zorgen dat die verbinding niet doodbloed in alleen maar een binding? Een binding met een huis, met kinderen, met dezelfde vrienden, hetzelfde sociaal leven?
Dat kan als beide naar hun eigen diepste gevoelens te gaan kijken. Ja, het is makkelijker om de ander met een wijzende vinger aan te wijzen. En ja het is makkelijker om in een hol je terug te trekken. Echter leef je zo samen in een soort van eenzaamheid.
Je hoeft de ander niet gerust te stellen door iets te doen wat de ander graag wilt om zich veilig te voelen. Het gaat erom dat je gaat voelen waarom dat iets jou raakt. Sta daar eens bij stil. Mis je iets in jezelf? Zou je graag iets anders willen? En als je dat niet kan “zien”, blijf dan gewoon eens stilstaan bij dat gevoel zonder iets mee te willen of moeten doen van jezelf.
Ga op zoek naar je eigen grenzen. Deel wat er in jou speelt zonder de ander daar verantwoordelijk voor te stellen. Probeer dan ook niks te “fixen” voor de ander. Dat is iets wat hij/zij zelf mag doen…. van binnen!
Dan ga je in contact staan met jezelf, dan kan je ook je helemaal open stellen voor de ander. En ja, dat is eng want een open deur, daar kan iedereen zomaar binnenwandelen. Je moet vertrouwen hebben dat de ander netjes omgaat met jouw spullen (innerlijke wereld). Maar alleen met een open deur kan alles blijven stromen. Een gesloten deur blokkeert. Ook de verbinding met jezelf.
Maar dat is wat liefde is. Liefde blokkeert niet, liefde laat alles stromen. Liefde laat jou lief zijn voor jezelf zodat je automatisch liefdevol naar je partner bent. Hoe mooi is dat om dat te ervaren. Liefde in vrijheid. Liefde in openheid. Liefde in verbinding. Krachtig en kwetsbaar te gelijk.
Iris ❤
Vind je deze blog mooi?
Vanaf nu kan je MooiMens supporten door een donatie te doen. Ik ben je hiervoor heel dankbaar ❤ Je bent welkom om een donatie te doen via 1 van de onderstaande linkjes.
