In dit leven mag je nog steeds leren om “anders” te zijn.
In dit leven is het een hele uitdaging om bij mezelf te blijven, ook al verlies je hier heel veel door.
In dit leven leer je nog steeds dat liefde niet van buitenaf komt.
In dit leven mag je nog steeds leren om je eigen lichaam te eren en het niet meer te laten misbruiken.
Deze tijd is voor vele hooggevoelige mensen een hele uitdaging. Dan heb ik het nu over de hooggevoelige mensen die er niet voor wegkijken. De mensen die het wel weten van zichzelf, maar het niet laten zien, is een ander verhaal.
Vele hooggevoelige mensen hebben hun hooggevoeligheid onderdrukt gehad. Vaak niet bewust. Je wist wel dat je meer voelde dan anderen, maar je wilde het gewoon niet voelen. Het was te lastig of te veel.
Als kind zijnde wil je niet buiten de boot vallen. Je wilt erbij horen. Dus vaak deed je dan ook maar mee. Je nam een stoere rol aan. Of je was juist erg op jezelf.
Persoonlijk heb ik mijn hooggevoeligheid nooit als zodanig gezien of ervaren. Ik was nu eenmaal die einzelganger. Ik vond het al lastig genoeg om 1 goede vriendschap te onderhouden. Toch voelde ik mij daardoor altijd minder. Ik wilde ook zo’n grote groep vrienden hebben. Als ik dan meer vriendschappen had, dan putte mij dat weer uit, waardoor ik dat verlangen maar losliet. Met alle zelfafwijzende gedachte tot gevolg.
Om er maar bij te horen. Om maar geliefd te worden. Om maar bemind te worden, heb ik mijn eigen lichaam afgegeven. Er zijn momenten geweest dat ik niet aanwezig was in mijn lichaam, omdat mijn lichaam gebruikt werd. Ik liet het toe. Ik checkte uit. Ik had liefde nodig, maar uiteraard vond ik zo geen liefde. Hierdoor heb ik nooit echt in contact kunnen staan met mijn eigen lichaam.
En nu zitten we al een lange tijd in een storm die alle pijnen flink omhoog laat komen.
Als je hooggevoelig bent, dan voel je anders. Je denkt anders. Je bent anders. Hierdoor heb je waarschijnlijk vaker “buiten spel” gestaan.
Hoe hard je ook je best deed, weinigen begrepen jou. Waaronder misschien wel jezelf.
Nu zitten we in een tijd waar we des te harder worden geraakt.
Weinigen begrijpen het als je anders denkt, voelt en ziet. Het lijkt wel alsof de hele wereld tegen je is.
Je mag je eigen lichaam ook niet meer eren. Er wordt je verteld dat je een keuze hebt, maar als je de andere keuze maakt, dan wordt je buitengesloten.
Dat gevoel wat je al heel je leven ervaart.
Vroeger wist je niet beter.
Nu zie je het allemaal gebeuren.
Hooggevoelige mensen worden op dit moment flink uitgedaagd.
Wegkijken lukt al lang niet meer.
Meelopen verstikt je.
Niet meedoen is een hele uitdaging.
En toch sta je hier. Steeds meer jezelf te zijn en in je eigen kracht!
Ook al voelt het soms als teveel, maar het is niet dat. Want jij mooi mens, jij bent die oneindige eindigheid.
MooiMens 