We verlangen allemaal naar verbinding. Dat is niet raar. Een mens is niet gemaakt om niet te verbinden. We hebben een lichaam waarmee we kunnen voelen en aanraken. Liefkozen en beminnen. We hebben een ziel die diepe liefde kan ervaren.
En we vinden ook vaak verbinding. Die ene relatie die ons dat gevoel geeft dat het deze keer oké is. We kunnen op een bepaald moment zelfs geen leven zonder die ander meer voorstellen. We doen alles voor de relatie. Van samenwonen tot kinderen krijgen. Van huis kopen tot verhuizen.
Maar is dat ons diepste verlangen naar die staat van verbondenheid met alles?
Of is dat wat wij er van maken?
Want wat gebeurt er als de ander er niet meer is.
Wat gebeurt er als je alleen komt te staan.
Wie ben je dan nog?
Wat ben je dan nog (waard)?
Koppel dat verlangen eens los van een persoon.
Laat die hunkering naar dat verlangen er gewoon eens zijn.
Los van die ander.
Hou dat verlangen bij jezelf. Gooi niet dat anker uit.
Gooi dat verlangen eens in een warm bad. Zo’n heerlijk bad waar je na een lange dag werken in weg kan zakken. Laat daar dat verlangen ook eens in verdwijnen.Stap dan in dat bad en ga eens heerlijk liggen. Voel hoe dat verlangen in jouw poriën kruipt. Ontspan en het lost op. Je neemt het tot je en je hoeft het niet meer te zoeken buiten jezelf om.
Het lost op!
Het lost op in die liefdevolle staat van verbondenheid.
Dat is waar je echt wilt zijn. Daar waar alles is. Waar alles mag zijn.
Het is thuiskomen in liefde.
Verbonden met het universum
