Balans

Was ik in balans?

Was ik beter dan jou?

Was ik verder dan jou?

 

Het enige dat ik weet is dat ik paste bij jou

Onze energie stroomde

We voelden het bij iedere bewuste aanraking… in het begin

Totdat onze levens erbij kwamen

 

 

Het begon te stagneren

Maar hoe kon jij ook hetzelfde voelen als mij

Als je dit nooit had geleerd?

Ik wilde jou meenemen in mijn lessen

En daar kwam de knak

 

Het waren mijn lessen. Mijn verlangens. Mijn wensen.

Niet die van jou

 

En tussen ons in begon water te stromen

Ik riep naar jou! Ga het ook voelen lieve schat

Maar voor jou hoefde dat niet

Het was goed zoals het was

 

Ik wilde jou helpen of redden. “Voel het ook”

En waar eerst alleen maar liefde was

Daar kwam ook mijn bange ego weer terug

 

De stroom van water werd breder

Het water ging sneller kolken

De afstand werd voelbaar

De angst om te verdrinken was daar

 

Ik wist wat ik voelde

Ik wist wat ik wilde

Maar ik wist niet hoe ik jou echt lief kon hebben

Ik dacht dat ik iets moest doen

 

Voor mij voelde jij niet in balans

waardoor ik begon te wiebelen

 

Het water werd een grote zee

En we stonden opeens heel ver van elkaar vandaan

Zelf was ik uitgeput

 

En jij…

Jij werd geroepen door iemand anders aan jouw oeverkant

 

Dus nee, ik was niet verder, beter of meer in balans

Ik wist niet hoe ik moest zwemmen

En opeens was er niet meer een kans

 

Ik wilde jou redden, maar daarmee zei ik onbewust dat je niet sterk genoeg was

Ik wilde jou omarmen, maar vergat mezelf lief te hebben

 

Ik die na al die jaren apart, samen wilde dobberen, stond opeens alleen

Jij was misschien wel zelfs meer dan ik ooit had verlangd

Door dit niet te zien, glipte jij langzaam uit mijn hand