Was ik in balans?
Was ik beter dan jou?
Was ik verder dan jou?
Het enige dat ik weet is dat ik paste bij jou
Onze energie stroomde
We voelden het bij iedere bewuste aanraking… in het begin
Totdat onze levens erbij kwamen
Het begon te stagneren
Maar hoe kon jij ook hetzelfde voelen als mij
Als je dit nooit had geleerd?
Ik wilde jou meenemen in mijn lessen
En daar kwam de knak
Het waren mijn lessen. Mijn verlangens. Mijn wensen.
Niet die van jou
En tussen ons in begon water te stromen
Ik riep naar jou! Ga het ook voelen lieve schat
Maar voor jou hoefde dat niet
Het was goed zoals het was
Ik wilde jou helpen of redden. “Voel het ook”
En waar eerst alleen maar liefde was
Daar kwam ook mijn bange ego weer terug
De stroom van water werd breder
Het water ging sneller kolken
De afstand werd voelbaar
De angst om te verdrinken was daar
Ik wist wat ik voelde
Ik wist wat ik wilde
Maar ik wist niet hoe ik jou echt lief kon hebben
Ik dacht dat ik iets moest doen
Voor mij voelde jij niet in balans
waardoor ik begon te wiebelen
Het water werd een grote zee
En we stonden opeens heel ver van elkaar vandaan
Zelf was ik uitgeput
En jij…
Jij werd geroepen door iemand anders aan jouw oeverkant
Dus nee, ik was niet verder, beter of meer in balans
Ik wist niet hoe ik moest zwemmen
En opeens was er niet meer een kans
Ik wilde jou redden, maar daarmee zei ik onbewust dat je niet sterk genoeg was
Ik wilde jou omarmen, maar vergat mezelf lief te hebben
Ik die na al die jaren apart, samen wilde dobberen, stond opeens alleen
Jij was misschien wel zelfs meer dan ik ooit had verlangd
Door dit niet te zien, glipte jij langzaam uit mijn hand
MooiMens 