Ik een open boek. Ik heb geen geheimen, maar ik voelde nooit echt mijn eigen verhaal. Ik vertelde de woorden, maar als ik mijn verhaal vertelde dan was ik altijd met mijn gevoel ergens anders. Die gevoelens van toen, daar had ik mij voor afgeschermd. Vele jaren wist ik zelfs niet dat mij iets was overkomen.
Als ik zo mijn verhaal vertelde dan leek het wel alsof er respect kwam van de ander uit. Of een soort van… ik wil jou redden. Ik zal jou nooit laten ervaren wat jij hebt meegemaakt. Maar ik besefte nooit dat ik het verhaal zelf telkens weer deed herhalen.
Zie je wel, hij is net zo.
Hij weet helemaal niet hoe ik mij voel. Wat een eikel.
Ik was al aan het weglopen voordat de reis eigenlijk op gang was. Zelfbescherming, maar geen zelfliefde terwijl ik dacht dat ik dat wel deed voor mezelf.
Och, ik had het nu eenmaal meegemaakt. Niet zeiken, ik ben een sterke vrouw. Er zijn wel ergere dingen. Je leeft NU, niet toen. Dat waren de woorden die ik tegen mezelf zei.
En eigenlijk had ik het ook heel goed verdrongen. Ik had het in een la gestopt met een heel groot slot erop. Die kast met die la stond ook nog eens in een kluis waarvan ik de sleutels had weggegooid.
Wat ik niet besefte, was dat ik op het moment dat “mijn verhaal” mij overkwam, ik uit mijn lichaam ben gegaan. Ik liet het gebeuren om er maar vanaf te zijn. Ik ging zo in mijn hoofd, dat ik lichamelijk niks meer kon ervaren.
Het verhaal was geschreven, maar het waren niet mijn woorden want ik was er niet bij. Ik was uit mijn lichaam. Ik was niet meer één.
Ik heb vele jaren niet kunnen genieten van mijn lichaam. Misschien wel tot twee jaar geleden.
Naar de buitenwereld was er niks aan de hand, van binnen zat ik in mijn hoofd. Dus ik zette een verkeerd beeld neer. Ik trok “de verkeerde mannen” aan terwijl ik nog steeds dacht dat ik de controle had. Ik dacht dat ik de mannen uitkoos. Ik was “de jager”.
Ik kon mij hopeloos verliezen in de ervaringen met de mannen die er emotioneel niet voor mij waren. Die wilde ik des te meer. Ik verdronk in behoefte en in dat gemis. Een gemis naar mezelf.
Wat jouw verhaal ook is, ga het omarmen. Haal het uit die kluis. Maak die la open en kijk ernaar. Het is gebeurd. Vergeef jezelf. Omarm jezelf. Omarm jouw verhaal. Dan verandert jouw energie. Dan trek je mensen aan die niet vanuit dezelfde behoefte komen als de behoefde die je in jezelf hebt.
MooiMens 