Voor de zoveelste keer hoor je dan weer dat “het” gaat om van jezelf te houden. Voor de zoveelste keer denk je dan: “Maar dat doe ik toch? Ik vind mezelf toch leuk?”
Alles gaat erover dat je van jezelf gaat houden
Ik was na een tijdje totaal klaar met die zin! Ik hield van mezelf, ik deed wat ik wilde. Dat was toch zelfliefde? Waarom verloor ik mij dan toch in een ander?
Tot ik erachter kwam dat dat voor mij geen zelfliefde was. Iedere situatie kan ook weer een andere vorm van zelfliefde zijn.
Zelfliefde is niet iets wat je doet om zo van jouw problemen af te komen. “Als ik nu genoeg van mezelf houd, dan komt de man van mijn dromen ook vanzelf naar mij toe”.
Het enige wat je hiermee doet is jezelf een worst voorhouden en nooit tot zelfliefde toekomen, omdat de worst voor jou blijft bungelen. Je gaat de “strategie” van zelfliefde gebruiken, om van jouw probleem af te komen. Hiermee richt jij je weer op iets buiten jou, en niet naar binnen toe. Daar waar die liefde zit.
Het echte houden van jezelf is niet een fijn gevoel dat jij jezelf waardig voelt. Zelfliefde is het besef dat je waardevol bent zoals je bent. Of jij jezelf nu fijn voelt of diep ongelukkig. Het maakt niet uit. Zolang jij het besef hebt, diep van binnen, dat jij er ook mag zijn met jouw verdriet, angsten, stress, vreugde, genot en alles meer, dan hou je van jezelf.
Houden van jezelf kan je alleen als je leert door op te houden met jezelf af te wijzen.
Wil je hiermee aan de slag gaan? Ik kan je hierin begeleiden. Vraag naar de mogelijkheden.
Stuur mij dan een pb of een mail naar iris@mooimens.info
Herkenbare route, naar ook mijn zelfacceptatie.
LikeLike