Als ik even mijn gevecht stop, en ik mijn harnas laat vallen dan voel ik wie ik ben. Als ik even voel wie ik ben, dan zie ik mezelf. Puur, naakt en kwetsbaar.
Als ik daar zo sta, dan kan ik geraakt worden in heel mijn wezen.
Dat is wie ik ben. Ik BEN. Ik ben niet mijn harnas, ik ben niet dat gevecht.
Dat zijn dingen die ik doe of gebruik om te overleven, maar niet wat ik ben.
Als mijn harnas afgaat, dan voel ik hoe mooi liefde is.
De liefde die ik dan kan voelen voor mezelf.
Niks geblokkeerd door mijn harde schild. Die ruige buitenkant.
Ik voel het dan van binnenuit. Ik hoef het dan niet meer te zoeken bij jou.
Ervaar maar hoe het voelt als jij jezelf niet hoeft te beschermen.
Voel maar eens hoe magisch het is als je het gewoon laat stromen.
Als je even stopt met bang te zijn voor je angst, dan voel je hoe diep de liefde gaat!
Iris
